Trainingen zullen nooit meer hetzelfde zijn. Of worden. Het is nog niet eens zo lang geleden dat je de keuze had uit twee leervormen: klassikaal of in-company, waarbij de laatste ook klassikaal kon of ‘coaching on the job’. Maar de stof zelf kwam veelal uit boeken en syllabi. De docent had de beschikking over overhead-projectors, whiteboards en wellicht een beamer waarop hij Powerpoints kon vertonen. Zo gaandeweg zijn we meer en meer digitaal gaan leren. De mogelijkheden zijn dan ook schier oneindig. Maar wordt de cursist er echt wijzer van?
Het antwoord is: ja. De wereld van de cursist is met de komst van allerlei digitale middelen vele malen groter geworden en daarmee ook de mogelijkheden om buiten de training om, veel kennis op te doen. Het is echter wel aan de docent om de middelen op een goede manier in te passen, om er gebruik van te maken. De digitale leermiddelen zijn zeker niet altijd een goedkopere vervanging van bestaande middelen, een denkfout die nog regelmatig wordt gemaakt. Denk aan wiki’s: dat zijn meer dan pagina’s op het internet waar informatie kan worden gevonden. Wiki’s zijn uitstekend in een project in te passen. Laat cursisten gezamenlijk schrijven aan een wiki: zo leren ze opgedane kennis toe te passen én te delen.
We zijn hard op weg naar Docent 2.0. Wie tegenwoordig een cursus of een training verzorgt, kan een hoop toegevoegde waarde creëren met digitale middelen, waaronder e-classrooms, wiki’s en ‘gamification’ waarbij elementen uit games worden toegepast in de training. Blijven we dan wel trainen in klaslokalen, als groep cursisten die fysiek bij elkaar zit? Nee, waarschijnlijk niet. E-learning en MOOCs (Massive Open Online Courses) zijn met een enorme opmars bezig. Maar ook die vormen staan of vallen met de deskundigheid van de docenten. En dat de docent 2.0 niet meer lijfelijk in het klaslokaal staat, maar op afstand via een internetverbinding, maakt niet uit: hij blijft verantwoordelijk voor de inhoud en de kennisoverdracht. Dat zal nooit veranderen.